Innilegar þakkir fyrir auðsýna samúð og hlýhug. Fjölskyldan þakkar starfsfólki Heilbrigðisstofnunar Suðurlands Vestmannaeyjum fyrir einstaka umönnun og væntumþykju Páls Pálmasonar.

Páll Pálmason fæddist í Vestmannaeyjum 11. ágúst 1945. Hann lést 6. nóvember 2021 á Heilbrigðisstofnun Vestmannaeyja eftir erfiða baráttu við heilabilun.

Foreldrar hans voru Pálmi Sigurðsson, f.21.7.1920, d. 25.11.2011 og Stefanía Marinósdóttir, f.25.6.1924, d. 19.9.2016. Systkini Páls: Ragna María Pálmadóttir, f.27.3.1941, maki Sigþór Magnússon, Guðbjörg Pálmadóttir, f.23.12.1941, maki Geir Haukur Sölvason, Sigmar Pálmason, f.23.3.1943, maki Kristrún Axelsdóttir og Hafþór Pálmason, f.22.2.1954, d. 10.9.1977.

Hinn 6. apríl 1969 kvæntist Páll, Guðrúnu Kristínu Guðjónsdóttur, f.21.6.1946. Börn: 1) Stefanía f.9.1.1964, móðir Eygló Kjartansdóttir. Börn: Ester f.25.12.1984, faðir Bragi Halldórsson, börn: Jón Bragi Kristinsson f.8.7.2007 og Freyja Ósk Viðarsdóttir f.29.9.2012. Harpa f.15.4.1987 og Erla Hrund f.18.12.1995, faðir Gunnar M Konráðsson, barn Erlu: Gunnlaugur Óttarsson f.6.5.2015. 2) Hörður f.21.2.1966, maki Kolbrún Matthíasdóttir, börn: Matthías Páll f.22.8.1993, Guðný Charlotta f.20.3.1997 og Bogi Matt f.7.9.2004. 3) Grétar Víðir f.15.9.1975, maki Lilja Logadóttir, börn: Hekla Þöll f.22.1.2015. Veigar Elí f.4.3.2003 og Nökkvi Páll f.4.9.2004, móðir bræðranna Sandra Dögg Pálsdóttir. Bergdís Líf f.25.11.1996, Magdalena f.25.12.2002 og Logi Veigar f.1.11.2005, börn Lilju.

Páll útskrifaðist úr Stýrimannaskóla Vestmannaeyja 1967 og vann nokkur ár við sjómennsku. Árið 1970 varð Páll verkstjóri í Fiskimjölsverksmiðju Vinnslustöðvarinnar til starfsloka hans 2010.

Páll og Guðrún hófu búskap í Hlíðarhúsum, svo í Hásteinsblokkinni fram að Heimaeyjargosinu. Dverghamar 7, sem þau byggðu, varð síðan þeirra heimili í 45 ár.

Á sínum yngri árum lék Páll knattspyrnu með Knattspyrnufélaginu Týr og átti farsælan knattspyrnuferil í um 20 ár með meistaraflokki ÍBV sem markvörður. Hann varð bikarmeistari með ÍBV árin 1968, 1972 og 1981 og Íslandsmeistari árið 1979. Árið 1980 var hann valinn íþróttamaður Vestmannaeyja, en alls spilaði hann tæplega 400 leiki fyrir ÍBV. Páll var um skeið í landsliði Íslands, spilaði fjölmarga æfingaleiki með því og var um tíma varamaður landsliðsins. Árið 1969 var hann aðalmarkmaður landsliðsins í leik við Bermúda á útivelli. Hann ferðaðist oft og víða í Evrópukeppni með ÍBV og eftir að knattspyrnuferlinum lauk var hann aðstoðar- og markmannsþjálfari með Kjartani Mássyni 1984-85 og Snorra Rútssyni 1994.

Snóker varð ástríða Páls, sérstaklega eftir að knattspyrnuferlinum lauk og varð hann margfaldur Vestmannaeyja- og Kiwanismeistari. Hann var félagi í Kiwanisklúbbnum Helgafelli um árabil og gegndi þar trúnaðarstörfum. Á árlegri þrettándagleði á vegum ÍBV var hann einn af jólasveinunum sem er virðingarstaða sem fótboltafélagarnir sóttust eftir, en Hörður sonur hans tók síðar við þeirri stöðu af honum.

Útför Palla Pálma fór fram frá Landakirkju í Vestmannaeyjum 19. nóvember 2021 kl.13 og var streymt af vefnum landakirkja.is.

[DEFAULT]

Grétar Víðir Pálsson - Minning um pabba

Þá ertu farinn elsku best pabbi minn, tekinn í burtu frá okkur af þessum illskeytta sjúkdómi á þeim tíma sem þú ættir að vera að njóta þín eftir streð lífsins. Það er þó bót í máli að þið mamma voru dugleg að ferðast og njóta ykkar í gegnum tíðina og upplifðir þú margt nýtt á ferðalögunum í fótboltanum.

Ég minnist þess er ég var lítill og þú á fullu í boltanum hve stoltur ég var að eiga þig sem pabba. Þú varst ekki bara hetja mín heldur líka allra Eyjamanna þau 20 ár sem þú barðist fyrir stolti Eyjana ásamt félögum þínum á fótboltavígvöllunum heima, um allt land og erlendis. Við bræðurnir reyndum að feta þín fótspor í markmannshlutverkinu, betri fyrirmynd var erfitt að finna og ég var fullur tilhlökkunar þegar þú kenndir mér hina ýmsu markmannstakta. Þegar ég svo fullorðnaðist sá ég enn betur hve virtur og þekktur markvörður þú varst hjá Eyjamönnum og fólki af landsbyggðinni sem þekkti til þín. Þær fjölmörgu greinar sem eru til á timarit.is með þínu nafni bera líka vott um það.

En þú varst ekki bara frábær íþróttamaður heldur einnig mjög góður faðir, hlýr og stuðningsríkur. Þú hélst mér við efnið í minni þroskagöngu og ég minnist sérstaklega margra nýársnátta þar sem þú tókst mig óharðnaðan unglinginn á sérstakt tal til að ræða hvernig síðasta ár hafi gengi og hvað væri framundan á nýju ári. Þú bauðst mér alltaf aðstoð þína þegar ég þurfti að taka til hendinni líka þegar heilsan þín fór að hraka og þú ekki fær í flestan sjó, svo göfugt var trygglyndið þitt.

Fyrir mér varstu ekki bara pabbi minn heldur einn af mínum bestu vinum. Það voru fjölmargir Liverpool leikirnir sem við horfðum á saman í sjónvarpi og dýrmætar minningar urðu til í afmælisferð okkar feðga á Anfield árið 2016. Þú smitaðir mig af snóker áhuga þínum og við spiluðum og horfðum oft saman á heimsmeistarakeppnina í snóker. Í veikindum þínum fann ég að traustið og vináttan var líka gagnkvæm þar sem þú leitaðir mikið til mín eftir hjálp og stuðningi, það þykir mér vænt um.

Þú hafðir mjög góða nærveru, alltaf léttur, jákvæður og hlýr og það var ávallt líflegt að fara með þér að hitta þá fjölmörgu vini og kunningja sem þú hafðir eignast hvort sem var í vinnunni, Kiwanis, búningsklefanum í boltanum eða Hóllinn á Hásteinsvelli. Alltaf var tekið hraustlega til orða, skotið fast á viðkvæma bletti og þeim varist fimlega, rifjað upp gamlar sögur og menn látnir svara fyrir sig. Minnistæðar eru heimsóknirnar hans Sigga Valló á Dverghamarinn þar sem þakið á húsinu bókstaflega lyftist við orðaskylmingar ykkar. Þú hafðir nefnilega mjög gaman af þessum körlum sem höfðu munn fyrir neðan nefið og vitnaðir oft í orð þeirra og sögur. 

Líkt og snerpan þín í markinu varstu snar í orðaskiptum og hnyttinn í tilsvörum alveg fram á síðasta dag. Þegar þú varst kominn í hjólastól í veikindum þínum og þú áttir erfitt með tjáningu voru tilsvörin þó til staðar t.d. þegar ég fór með þig út af spítalanum til að viðra þig í stólnum sagði ég að gamni hvort við ættum ekki að rúlla í bæinn og fá okkur einn kaldan en þá svaraðir þú lipurt “Nú talar þú að viti”.  Einnig þegar við fjölskyldan söfnuðumst saman í kringum stólinn þinn þá voru þín einu orð “Er ég stjarnan í dag?”. Þegar foreldrar þínir voru á lífi gantaðist þú oft við þau og Bóa að þú værir risinn í fjölskyldunni, þið voruð almennt talið ekki hávaxin.

Þrátt fyrir að þú hafir verið óheppinn að fá þennan bölvaða sjúkdóm er óhætt að segja að þú hafir líka verið ansi heppinn í lífinu enda má segja að þú hafir skapað þér þá lukku mikið til sjálfur með þínum léttleika, jákvæðni og dugnaði. Keppnisleikir féllu oft með þér þegar þú varst í stuði og svo vannst þú fyrsta vinning í Happaþrennunni og byggðir fyrir það sólhús við Dverghamarinn sem gaf okkur margar góðar minningar og aukin lífsgæði. En allra mesta lukkan sem þú hlotnaðist í lífinu var að eignast hana Gunnu þína sem stóð með þér eins og klettur í gegnum súrt og sætt og eignaðist fullt af góðum minningum með.

Það hlýtur að hafa verið meira en tilviljun að þú hafðir verið 7 mánuði á spítala, 7 daga í líknandi meðferð og kvaddir okkur nákvæmlega á slaginu klukkan 7 að kvöldi. Þú, sem eyddir 45 árum af lífi þínu á Dverghamri 7 og barst lukkunúmerið 7 með stolti. Kannski var þetta þitt síðasta merki til okkar – að þrátt fyrir að heilabilunin héldi fast um þig, hefðir þú enn ákveðna stjórn á ferðinni. Rétt eins og alla tíð áður, hvort sem það var í markinu hjá ÍBV, yfir snókerborðinu eða í ómetanlegum stuðningi og hlýju til fjölskyldunnar.

Takk fyrir allt sem þú gafst okkur elsku pabbi minn, minning þín lifir.

Lilja Logadóttir - Minning um tengdapabba

Minn kæri tengdapabbi hefur kvatt okkur eftir erfið veikindi síðastliðin fjögur ár.

Þegar ég hugsa til Palla, þá kemur upp í hugann mynd af honum heima í Dverghamrinum með blítt bros og blik í augum að bjóða okkur fjölskylduna hlýlega velkomna til Eyja. Þetta gerði hann ætíð þegar við komum í heimsókn til þeirra ljúfu hjóna, Gunnu og Palla. Á Dverghamrinum var gott að vera og tel ég að allir sem þangað komu séu mér sammála. Við áttum margar góðar stundir úti á palli í sólinni með útsýnið yfir hafið og smáeyjarnar og í sólhúsinu að ræða allt milli himins og jarðar. Palli sagði okkur margar sögur frá hans yngri fótboltaárum, frá ferðum landsliðinu til Bermúda, IBV ferðum til Berlínar og Póllands. 

Einnig var dýrmætt að heyra hans upplifun og frásögn frá gosinu ásamt bernskuárunum í Eyjum. Hlýleiki var hans einkenni þegar ég kom inn í líf Grétars fyrir um áratug, þá tóku bæði Palli og Gunna einstaklega vel á móti mér og ekki síst börnunum mínum þremur. Hann sýndi okkur fjölskyldunni alltaf áhuga og vildi vera inni í málunum og vita hvað væri í gangi í lífinu hjá hverjum og einum. 

Palli var frábær afi og hafði unun af því að fíflast með barnabörnunum. Samband hans við þá yngstu, Heklu Þöll sem er sex ára dóttir okkar Grétars, var einstakt. Hún var mikil afastelpa, elskaði þegar afi stríddi henni og var það sárt þegar sjúkdómurinn hafði náð slíkum tökum á Palla að hann missti færni til að eiga samskipti við hana. Við erum þó lánsöm að eiga fjölmargar góðar minningar með Palla til að rifja upp þegar söknuður gerir vart við sig.

Hekla Þöll sagði mér frá dýrmætustu minninginni sem hún á með afa stutt eftir Palli kvaddi okkur. Í einni heimsókninni í Eyjum tók afi sig til, fór einn með hana út í garð á Dverghamrinum og bjuggu þau saman til snjókarl með hatt, trefil og risastórt gulrótarnef til að sýna Gunnu ömmu. Þau voru ekki sammála um hvernig hann ætti að líta út en afi gaf sig og leyfði afastelpunni sinni að ráða. Það er afar dýrmætt fyrir hana að muna eftir honum hvernig hann var áður en sjúkdómurinn tók völdin.

Ég kveð elsku Palla með söknuð í hjarta með von um að nú líði honum betur meðal englana eins og við Hekla Þöll trúum.

Minningarsíður

Nýleg andlát

Útfarir

Hlaðvarp

Þjónustusíða

Fræðsluefni

Páll Pálmason

Útför

Þakkir

Grétar Víðir Pálsson - Minning um pabba

Lilja Logadóttir - Minning um tengdapabba