Fylgja minningarsíðu
Margrét Gunnarsdóttir Schram
Fylgja minningarsíðu
31. desember 1932 - 13. maí 2025
Útför
28. maí 2025 - kl. 15:00
Útför Margrétar G. Schram verður gerð frá Áskirkju miðvikudaginn 28. maí 2025, kl 15.00.
Magga Schram
Það var mikil lífsgæfa að strax í bernsku var mér úthlutað aukaforeldrum, Möggu og Helga. Þótt gerólík væru að upplagi; Helgi varfærinn og nákvæmur, en Magga hvatvís nokkuð, þá vógu þau hvort annað upp, og áttu sameiginlega glaðværð og góðvild. Fjölskyldur okkar fetuðu saman lífsveginn alla tíð í jöfnum takti; skíði á veturna í Hamragili og á sumrin var dvalið í Stóra-Langadal, og færu foreldrar mínir af bæ var ég sendur til Möggu og Helga.
Amma Magga ❤️
Amma Magga er farin. Þessi mikla og sterka kona sem hafði opnað hjarta sitt upp á gátt fyrir okkur systrunum þegar við bættumst við barnabarnahópinn, komnar á leikskólaaldur. Myndirnar sem við teiknuðum fóru beint upp á ísskáp, við máttum frjálsar skoða allar gersemarnar í Glaðheimum og sækja okkur kex í skápinn að vild. Heimili ömmu og afa var ævintýri fyrir ung augu, allstaðar var eitthvað að skoða og fikta í. Píanóið var meiri að segja leyfilegt, a.m.k. þangað til einhver fékk ógeð af glamrinu. Amma kenndi okkur mannasiði, hún las fyrir okkur sögur og sýndi okkur alltaf einlæga athygli. Risastóra brosið hennar ömmu er eitthvað sem við munum sakna. Undir lokin þekkti hún okkur ekki en hún vissi að við værum hennar og alltaf brosti hún - alveg fram á síðasta dag.
Magga frænka
Magga var alltaf brosandi.
Nú, en tilvalið!
Það voru nokkuð sérstakar aðstæður uppi þegar ég kynntist Margréti Schram. Við Hallgrímur hófum samband sumarið 2003, en um haustið það sama ár fæddist frumburður minn Kári. Þegar Hallgrímur sagði mömmu sinni að hann væri kominn í samband með konu, sem reyndar ætti von á barni eftir annan mann en hann, sagði hún snaggaralega: Nú, en tilvalið! Þetta tilsvar lýsti Möggu afar vel. Hún tók mér, kasóléttri, með kostum og kynjum og Kári bættist í hinn dásamlega hóp barnabarna þeirra Helga. Við Magga gátum skrafað endalaust um sameiginleg hugðarefni, við deildum áhuga á uppeldis- og menntamálum og barnabókum og barnamenningu. Í einu fjölskylduboði voru viðraðar áhyggjur af hnignandi bóklestri barna. Magga lýsti þeirri skoðun sinni að börn yrðu að eiga þess kost að lesa bækur um þeirra veruleika, tómstundirnar þeirra, svo sem að fara á skíði, já eða æfa fótbolta. ,,Getur þú ekki skrifað svoleiðis bækur Gunni minn“? Við vitum nú öll hvernig sú saga fór. Einn margra góðra eiginleika Möggu var sá að sjá aðalatriðin, það sem skiptir raunverulega máli fyrir farsæld barna. Tengsl, frjálsi leikurinn, gleði og umhyggja var hennar boðskapur. Síðustu áratugina hef ég margoft skynjað í gegnum mín störf hve arfleifð Möggu í leikskólamálum er ríkuleg og hve mikil virðing er borin fyrir hennar framlagi. Hún var farsæll leikskólakennari, sem þá hét fóstra og kenndi í Fóstruskólanum, Fósturskólanum og síðast Kennaraháskólanum auk þess að vera virkur félagi í starfi Barnavinafélagsins Sumargjafar. Magga kenndi bæði barnabókmenntir og leiddi leikskólakennaranema í gegnum hagnýtar starfsaðferðir á vettvangi. Saga leikskólastarfs – oft samtvinnuð sögum af uppeldi hennar eigin fjörlega barnahóps - varð ljóslifandi í frásögnum hennar. Dillandi hláturinn aldrei langt undan og heiðbláu augun tindruðu af hlýju, allt undir það síðasta. Ég og börnin mín Margrét María og Kári Daníel eigum Margréti Schram margt að þakka og munum halda minningu hennar á lofti. Börnum og tengdabörnum Margrétar, ættboganum öllum og hennar góðu vinkonum og vinum votta ég mína dýpstu samúð.
Barnavinur í leik og starfi
Mikil sómakona, Margrét Gunnarsdóttir Schram, er látin í hárri elli. Við systur höfum þekkt Margréti alla okkar ævi. Hún var gift föðurbróður okkar, Helga Hallgrímssyni, og margar minningar okkar eru samofnar þeim hjónum. Það var alltaf gaman í kringum Margréti. Hún var alla tíð glaðvær og einstaklega jákvæð. Sama hvaða fáranlega hugdetta var borin upp við hana voru viðbrögðin þannig að fólk var hvatt áfram gjarnan með orðunum „en skemmtilegt“ eða „en gaman“. Við systur eigum margar ljúfar bernskuminningar tengdar Margréti. Jólaboðin hjá henni voru langskemmtilegust, því að það var farið í leiki og við börnin í aðalhlutverki. Þannig var það alltaf, börnin skiptu ekki síður máli en fullorðnir. Alls konar leikir inni og úti koma upp í hugann, sveipaðir ljóma bernskuáranna og Margrét allt í öllu. Hún helgaði börnum líf sitt í leik og starfi. Þegar fram liðu stundir og við systur fluttum austur á land var það alltaf tilhlökkunarefni þegar von var á Margréti og Helga austur. Glaðværð, hlýja og innileg væntumþykja einkenndu allar samverustundir. Á fullorðinsárum höfum við systur búið á sitt hvoru landshorninu og því hafa samskipti mín, Möllu, verið meiri við Margréti. Það hefur samt ekki komið í veg fyrir sólskinsstundir á pallinum hjá Lillu systur á Egilsstöðum og aðrar góðar samverustundir. Og það var boðið upp á púrtvín. Á námsárum mínum í Háskóla Íslands átti ég alltaf vísan stað á heimili Margrétar. Ég gat dottið inn úr dyrunum með unga dóttur mína hvenær sem var. Það var opið hús. Ég minnist með hlýju og þakklæti stunda þar sem var spjallað um málefni líðandi stundar og margt fleira. Undanfarin ár höfum við Margrét verið saman í Alfadeildinni í DKG á Íslandi, en það eru samtök kvenna í fræðslustörfum og marga ánægjulega fundi höfum við átt á þeim vettvangi. Við hjónin nutum líka mikilla samskipta við Margréti og Helga, spiluðum bridge, vorum saman í sumarbústað og í mörg ár voru þau með okkur í hangikjötinu á jóladag. Dætur okkar og barnabörn eiga margar góðar minningar um Margréti og Helga. Það er erfitt að tala um annað þeirra án þess að nefna hitt, svo samheldin voru þau og elskan milli þeirra einstök. Það er mannbætandi að hafa átt því láni að fagna að vera samferðakona Margrétar. Innileg gleðin sem alltaf skein úr andlitinu fram á síðustu stund, jákvæðnin og alltumlykjandi hlýjan eru perlur á minningabandinu. Elsku Hallgrímur, Nína, Ásmundur, Gunnar og fjölskyldur. Við systur og fjölskyldur okkar sendum ykkur okkar innilegustu samúðarkveðjur. Blessuð sé minning Margrétar.
Stofnfélagi í Alfadeild DKG á Íslandi
Árið 1975 kom hópur kennara af öllum skólastigum saman og stofnaði Alfadeildina, fyrstu íslensku deildina í Delta Kappa Gamma, félagi kvenna í fræðslustörfum. Samtökin eru alþjóðleg og stofnuð í Bandaríkjunum 1929. Tilgangur félagsins er að styrkja konur í störfum á sviði menntamála og að efla samtakamátt kvenna. Það var hugur í þeim 18 konum sem þarna ruddu brautina. Leiðarljósið var að gera það sem þeim kæmi vel út frá þörfum og áhuga. Þökk sé þessum frumkvöðlum hafa samtökin á Íslandi stækkað og dafnað. Núna eru deildirnar 13 og félagskonur vel á fjórða hundrað. Í þessum 18 kvenna hópi var Margrét Gunnarsdóttir Schram. Frá fyrstu tíð lét hún sig starfið varða. Hún sat sem meðstjórnandi í fyrstu stjórn Alfadeildarinnar 1975-1978 og tók við sem formaður deildarinnar frá 1978 – 1980. Hún var erlendur bréfritari deildarinnar frá 1986-1988, gjaldkeri deildarinnar frá 1992-1994 og ritari deildarinnar frá 2000- 2002. Hún var meðstjórnandi, 2004-2006, 2008-2010 og 2016-2018. Margrét var heiðruð fyrir 40 ára starf í DKG á íslandi árið 2015 og svo aftur á nýafstöðnu afmælisþingi 10. – 11. maí 2025 fyrir 50 ára starf. Margrét var alla tíð virkur félagi í Alfadeildinni og sótti fundi nánast fram á síðasta dag. Að leiðarlokum þökkum við félagskonur í Alfadeildinni og í DKG á Íslandi Margréti mikið og óeigingjarnt starf og ljúfar samverustundir. Við minnumst Margrétar með þakklæti og virðingu og vottum fjölskyldu hennar okkar dýpstu samúð.
Mamma - minningarorð
Ég ætla að byrja á því að fara með lítið ljóð;
Hver var mamma?
Öll þráum við að fanga líf móður okkar. En ekki skiljum við æsku hennar því þá vorum við ekki til og ekki heldur miðlíf hennar, því enginn skilur upphaf sitt. Á miðjum aldri byrjum við samt að reyna, þótt lítið gangi. Í elli hennar opnast loks ævisprungur; kvikan blasir við. Úr þeim glömpum reynum við að ráða þá gátu sem móðirin ætíð er.