Fylgja minningarsíðu
Kristinn Jóhann Ólafsson
Fylgja minningarsíðu
19. apríl 1969 - 11. maí 2025
Andlátstilkynning
Kristinn Jóhann Ólafsson fæddist í Reykjavík 19. apríl 1969. Hann lést á líknardeildinni í Kópavogi þann 11. maí 2025.
Útför
27. maí 2025 - kl. 15:00
Útför fer fram frá Digraneskirkju kl.15:00 þriðjudaginn 27. maí 2025
Aðstandendur
Steinþóra, Margrét Sóley, Benedikt Ólafur og Guðbrandur Helgi.
Söknum þín bróðir
Elsku bróðir okkar,
Allra manna fremstur
Sumarið 1986 var eftirminnilegt fyrir margar sakir. Það stendur þó upp úr að hafa þá fyrst hitt Kidda. Hann og Jón Reyr, sameiginlegur vinur okkar, höfðu um sumarið unnið í bæjarvinnunni á Klambratúni. Eftir á að hyggja þá hefur Jón Reyr séð það út þá þegar að við myndum verða góðir vinir. Leiðir okkar Kidda lágu saman af og til á næstu árum. Vinátta okkar hófst mestmegnis eftir að Steinþóra kynnti mig fyrir stelpu sem hún var að vinna með sem síðar varð eiginkona mín. Þegar fram liðu stundir hittumst við pörin oft við alls konar tækifæri. Afmæli barna okkar voru klassísk tilefni en einnig önnur afmæli og svo bara af engu tilefni. Þá fórum við í fullt af ferðalögum eftir því sem aðstæður leyfðu og tilefni voru til. Á nokkurra ára fresti var þó alltaf tilvalið að taka ferð til útlanda. Könnun á félagslegu ástandi var alltaf góð afsökun fyrir þessu heimshornaflakki. Fórum margoft að hitta Jón Reyr og einu sinni til Guðmundar heitins á meðan hann var í námi erlendis. Samverustundir með Kristni voru ávallt gefandi fyrir sálina. Hann var mér svo kær.
Kæri vinur
Það er rúmlega áratugur síðan leið mín lá í hlaupahópinn Bíddu aðeins. Það reyndist eitt af gæfusporum okkar í lífinu, því þar kynntumst við hjónin einstökum vinum – meðal annars þeim hjónum, Steinþóru og Kristni, sem á skömmum tíma urðu hluti af nánum og traustum “alvöru” vinahópi. Í dag hefur myndast djúpt skarð í þann hóp sem aldrei verður fyllt.
Elsku pabbi
Lífið verður svo skrýtið án þín. Þú varst almennt ekki mikið að spjalla. En það er nærveran sem ég mun sakna. Sem og allra skemmtilegu tilraunanna í matargerð, sem heppnuðust misvel en voru alltaf góðar. Pizzakvöldin þar sem þú hentir deiginu upp eins og alvöru pizzabakari. Enda gerðiru lang bestu pizzurnar. Þú varst líka alltaf með besta tónlistarsmekkinn, og fannst sko ekki leiðinlegt að deila því með okkur í græjunum heima. Það var alltaf nokkuð víst, ef þú varst heima þá var tónlistin í gangi. Það sem þér fannst gaman af öllum græjunum þínum. Eins og þegar ég fékk að prófa að vera með þér á mótorhjólinu. Þér fannst nú ekki leiðinlegt að minnast á hvað þú komst miklu hraðar með mig heldur en mömmu, þó mamma hafi ekki verið alveg eins ánægð að heyra það. Það má nú ekki gleyma öllum bátsferðunum. Bæði í Skorradalnum sem og útá sjó á bátnum hans Óla afa þar sem ég veiddi minn fyrsta fisk...steinbít sem þú þurftir að berja með spýtu. Ekki falleg sjón en máltíðin var góð. Þetta var ekki fyrsta og eina skipti sem við veiddum saman, en þér fannst það svo gaman og deildir því með okkur öllum.
Liverpool kveðja minn kæri vinur!
Þann 11. maí fékk ég þær sorgarfréttir að einn af mínum betri vinum hafði yfirgefið þennan heim. Við jafnaldrarnir kynnumst þegar við vorum 17 ára gamlir og höfum brallað margt saman síðan þá. Ég á margar yndislegar stundir með honum Kidda Ó, sérstaklega þegar við fórum í sumarbústaðaferðir á yngri árum. Veiðitúrarnir voru líka einstakir og Kiddi hugsaði alltaf vel um vini sína og kom t.d. alltaf með aukamat fyrir Sigga Mey vin sinn.
Frá vinum til vina
Kristinn er látinn! “Stop all the clocks”! Þetta er svo óumræðilega sorglegt!