Fylgja minningarsíðu
Ingvi Þ. Þorsteinsson
Fylgja minningarsíðu
28. febrúar 1930 - 28. mars 2024
Andlátstilkynning
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi Ingvi Þ. Þorsteinsson náttúrufræðingur lést á skírdag, þann 28. mars á Hjúkrunarheimilinu Grund.
Útför
10. apríl 2024 - kl. 13:00
Útför fer fram í Háteigskirkju, miðikudaginn 10. apríl 2024 klukkan 13:00
Aðstandendur
Inga Lára Guðmundsdóttir Ellen M. Ingvadóttir - Þorsteinn Kragh Gyða M. Ingvadóttir - Sigþór Óskarsson Anna St. Ólafsdóttir - Stefán S. Stefánsson Kristín Ingvadóttir - Bjarni Bragi Kjartansson Nanna Hlíf Ingvadóttir - Páll Valsson barnabörn og barnabarnabörn
Þakkir
Innilegar þakkir til starfsfólks og vina Ingva á hjúkrunarheimilinu Grund.
Ingvi Þ. Þorsteinsson
Minningargrein um Ingva Þ. Þorsteinsson, jarðsettur þ. 10.4.2024
Ingvi Þorsteinsson
Ingvi Þorsteinsson var óvenjulegur karlmaður af sinni kynslóð, opinn og einlægur, og talaði um tilfinningar, bar þær jafnvel utan á sér. Hann var forvitinn og kappsamur, eldhugi og gæddur drift, og því stundum hvatvís og óþolinmóður, eins og slíkir menn eru stundum, hlutirnir þurftu að gerast strax og helst í gær, og stundum fór hann fram úr sér í ákaflyndi sínu. En jafnharðan var hann reiðubúinn að biðjast afsökunar og játa að hann hefði farið of geyst. Og hringdi kannski tvisvar til þess að hnykkja á því. Enginn maður var heldur örlátari á þakkir og hrós en Ingvi, sem hringdi amk. tvisvar til þess að þakka fyrir matarboð, „besti matur sem ég hef bragðað“. Sama gerðist ef maður gerði honum greiða, jafnvel smæstu viðvik kölluðu á miklar þakkir. Einhvern tíma fór ég á bókasafn og rétti honum nokkrar bækur til þess að hafa með sér á sólarströnd, og það var eins og ég hefði bjargað honum úr lífsháska – „aldrei vitað þvílíkan vinarhug“. Þetta fölskvalausa hrifnæmi var mikilvægur dráttur í hans mikla sjarma. Og á aðfangadag breyttist hann í lítinn dreng sem beið manna spenntastur eftir pökkunum.
Hvað segir Geðmundur?
Hvað segir Geðmundur?
Einstakur vinur og samstarfsmaður minn
Einstakur vinur og samstarfsmaður minn er látinn, en bjartar minningar um yndislegan atorkumann lifa áfram í huga mínum. Margs er að minnast þegar litið er yfir farinn veg nær sextíu og þriggja ára samskipta. Ég minnist samverustunda og samskipta með söknuði og virðingu. Það var mér mikill heiður að fá að starfa með Ingva og eiga við hann samskipti. Öll voru þau á einn veg, hann var traustur vinur, hreinn og beinn og frá honum stafaði mikil innri hlýja.
Frá Ásgeiri og Sirrý
Enn einn kær vinur er látinn, Ingvi Þ. Þorsteinsson náttúrufræðingur, 94 ára að aldri. Þetta er gangur lífsins, því eldri sem maður sjálfur verður, því fleiri hverfa frá manni. En góð vinátta hverfur ekki, minningarnar lifa á meðan við andann drögum. Minningar um Ingva eru allar um frábæran mann, fræðimann, skemmtilegan mann, glaðværan söngvara, útivistarmann, náttúruunnanda, íþróttamann, fjölskyldumann og góðan og traustan vin.
Minning um góðan vin og yfirmann
Mig langar í nokkrum orðum að minnast góðs vinar og fyrrverandi yfirmanns míns í gróðurkortagerðinni á Rala til fjölda ára. Fljótlega eftir að henni var hrundið af stað árið 1955 tók Ingvi við stjórn hennar og stýrði í meira en þrjá áratugi. Ingvi réð mig til starfa vorið 1976 en tveimur árum fyrr var samþykkt á Þingvöllum sérstök fjárveiting sem nefnd var Þjóðargjöfin og gróðurkortagerðin naut góðs af því.
til pabba frá Gyðu
Föðurminning
„Á ég að kýla þig haus í skalla?“
„Á ég að kýla þig haus í skalla?“ sagði afi. „Það held ég varla,“ svörum við flissandi en hann kenndi okkur það svar fyrir svo löngu að við munum ekki eftir að hafa lært það.
Frá Þorvaldi Jónassyni
Vel man ég fyrsta fund okkar Ingva. Það var í Réttarholtsskóla haustið 1964. Ég var nýráðinn en Ingvi var þar stundakennari – kenndi landsprófsnemendum náttúrufræði einn tíma í senn, þrisvar í viku. Einn morguninn vatt hann sér að mér og spurði snöfurmannlegur hvort ég gæti eitthvað í badminton – það vantaði fjórða manninn í liðið hans. Allt gekk þetta eftir eins og til var stofnað. Við félagarnir ásamt Bergi Jónssyni og Sigurði Ásmundssyni lékum saman badminton í áratugi. Margt annað fylgdi fljótlega með; veiðiferðir, matarboð, skákiðkun, tónleikar og sumarbústaðaferðir. Strax settu eiginkonurnar sterkan svip á hópinn.
Kveðja til föður
hinsta kveðja
Frá Kristjönu Guðm. Motzfeld
Vinur minn Ingvi Þorsteinsson lést á skírdag. Fáir ef nokkur hefur haft eins mikil áhrif á lífshlaup mitt og Ingvi. Sumarið 1973 kynnist ég Ingva þegar ég hleyp í skarðið fyrir vinkonu mína Ásdísi Hafstað í ferð á Hofstaðsöræfi. Ferðafélagar voru Haukur Hafstað, Grétar Guðmundsson, Ingvi Þorsteinsson og Sveinn Hallgrímsson. Við gistum í Laugafelli á Fjöllum. Þetta var fyrsta ferð mín á hálendi Íslands. Hér urðu örlög mín ráðin, náttúra Íslands og síðar Grænlands urðu minn starfsvettvangur.
Ræða sr. Sigfinns við útför Ingva 10. apr. 2024
Læknirinn kemur - er yfirskriftin að litlu ljóði eftir Eirik Einarsson. Skáldið er þar að fjalla um lífgjöfina að vori, þegar vetrarkuldinn hopar fyrir heitum geislum sólarinnar og jörðin öll tekur að skrýðast sumarskrúða. Það fer að hema yfir foldarsárin, hljóður gróandinn er sístarfandi daga og nætur. Læknirinn kemur. Vorið hræðir veturinn burt og vonir glæðir; það vill græða þar sem blæðir, það vill klæða allt sem næðir.