no image

Fylgja minningarsíðu

Hólmfríður Þórarinsdóttir

Fylgja minningarsíðu

26. júlí 1942 - 14. maí 2025

Andlátstilkynning

Hólmfríður Þórarinsdóttir fæddist 26. júlí, 1942. Hún lést á Landsspítalanum við Hringbraut miðvikudaginn 14. maí, 2025.

Útför

23. maí 2025 - kl. 13:00

Útförin fer fram frá kirkju Óháða safnaðarins föstudaginn 23. maí klukkan 13.

Hlekkur á streymi
Sálmaskrá
Aðstandendur

Jón Þórir Jóhannesson Þórarinn Ívarsson Maritza Pacifico Steindór Ívarsson Jón Sigurðsson Sigurjón Ívarsson Ásta G. Björnsdóttir Guðrún K. B. Ívarsdóttir Samy Baddou Elísabet G. Þórarinsdóttir barnabörn og barnabarnabörn

Elsku amma

Ég veit eiginlega ekki hvar ég á að byrja. Þú fórst svo snögglega frá okkur. Ég er svo þakklát fyrir þig og afa og allar góðu stundirnar sem við áttum saman. Sérstaklega minnist ég þess þegar ég dvaldi hjá ykkur í staðlotunum í Háskólanum – bæði í grunn- og framhaldsnámi – og við urðum þá enn nánari vinkonur. Við brölluðum margt sniðugt saman og hlógum mikið.

no image
Elsku amma Fríða í Breiðholt­inu

Það var alltaf svo gam­an að koma til þín í pöss­un. Þú poppaðir og við horfðum á spól­ur, til dæm­is Prins­ess­una og durt­ana, sög­una um bak­arastrák­inn eða há­karla­mynd­ina. Ég man eft­ir því að hafa farið með afa Jóni að gefa önd­un­um brauð og þegar við kom­um til baka varst þú búin að baka 100 boll­ur. Það var best að fara í veisl­ur til þín því þú elskaðir veisl­ur og af­mæli. Við krakk­arn­ir lék­um okk­ur oft sam­an í her­berg­inu með dótið í brúnu tösk­unni. Þú gerðir bestu Daim-tert­una og besta tún­fisksal­atið.

Minning um mömmu mína – styrk, kærleik og sanna vináttu

Elsku móðir mín er farin. Það er ólýsanlegt að kveðja þá manneskju sem var mér ekki aðeins móðir, heldur líka minn mesti stuðningur, trúnaðarvinur og styrkur. Mamma fórnaði sér fyrir börnin sín. Þegar ég var eins árs gömul flutti hún með okkur þrjú af fjórum systkinum undir Eyjafjöll þar sem hún starfaði sem ráðskona. Þar ólst ég upp með henni og fósturföður mínum, Sigfúsi Auðunssyni, og naut mikillar ástar og öryggis. Tíu ára fluttum við í bæinn en fékk að dvelja áfram í sveitinni um helgar og sumur. Það var erfitt skref að yfirgefa sveitina enda mikil sveitastelpa og skyggn, en mamma skildi tilfinningar mínar og studdi mig af einlægni. Hún var trúuð og hlý. Bað með okkur bænir, krossaði yfir bringuna okkar eftir bað og áður en við fórum í nærbol – Þetta voru kærleiksríkar og verndandi stundir sem ég mun aldrei gleyma. Ung að aldri greindist ég með æxli í baki og gekkst undir stóra aðgerð og langa endurhæfingu. Mamma stóð altaf  við bakið á mér, styrk og óhvikul. Þá hafði hún kynnst Jóni, sem var ljós í lífi hennar. Móðir hans hafði samband við Einar á Einarsstöðum sem átti líka sinn þátt í þessari vegferð. Mamma var minn styrkur og sálufélagi. Þegar ég varð unglingur og fór að skemmta mér, beið hún alltaf eftir mér, oft með Morgunblaðið í hönd – fylgdist með og lét sig allt varða sem viðkom börnunum hennar. Hún vann hörðum höndum til að við fengjum að taka þátt í skóla og tómstundum eins og önnur börn. Hún vildi ekki að við værum öðruvísi. Hún vann á Landakotsspítala og skúraði á bókasafni og á saumastofu. Ég sat oft í gluggakistunni og beið eftir henni þegar hún kom af kvöldvakt. Ef hún missti af strætó og varð sein, varð ég hrædd – því hún var mín stoð í heiminum. Síðar á ævinni var mamma stuðningur minn í gegnum hjónaband, barnauppeldi, skilnað og missi. Hún hélt fallegu sambandi við fyrrverandi eiginmann minn Þorvald Siggason, studdi mig þegar ég missti Jón Dan Einarsson, sambýlismann minn, og tók núverandi eiginmanni mínum Samy opnum örmum. Saman áttu þau einstakt samband.

Til minningar um elsku tengdamóður mína

Þú varst sú besta tengdamóðir sem nokkur maður gæti óskað sér.  Þrátt fyrir að við töluðum ekki sama tungumál, áttum við okkur fljótt á því að sannur skilningur býr í hjartanu – og þar áttum við einstakt samband.