Glúmur lést á Heilbrigðisstofnun Norðurlands á Húsavík. 
Jarðarförin fór fram frá Einarsstaðakirkju í Þingeyjarsveit 25. febrúar 2023

Glúmur Haraldsson er fæddur  9.maí 1953.  Foreldrar hans eru:  Haraldur Jakobsson f. 25. apríl 1906 – d. 30. maí 1996. Bóndi í Hólum í Reykjadal 1933-1996 og kona hans Guðrún Glúmsdóttir f. 25. apríl 1918 – d. 14. september 2018. Húsfreyja í Hólum í Reykjadal. 

Aðalbjörg Haraldsdóttir f. 14. október 1947 – d. 6. ágúst 1948.

Sverrir Haraldsson f. 14. mars 1952. Búsettur í Hólum II.

Jakob Haraldsson f. 13. Júní 1959. Búsettur í Hólum.

Glúmur ólst upp hjá foreldrum sínum  í Hólum. Hann gekk í barnaskólann á Litlulaugum í Reykjadal og síðan í Héraðsskólann á Laugum. Hann gerðist bóndi í Hólum vorið 1969, þá rétt að verða sextán ára. Stundaði hann búskapinn með foreldrum sínum og síðan móður og bræðrum sínum eftir að faðir hans lést. Fyrst voru þau með blandaðan búskap, kýr og kindur en seinna var eingöngu stundaður kúabúskapur í Hólum.

Glúmur var góður bóndi, sem hugsaði vel um búpening sinn og framleiddi gæðavöru. Fékk enda oft viðurkenningu frá Vinnslustöðvunum á Húsavík og Akureyri fyrir að framleiða úrvalsmjólk.  

Glúmur stundaði knattspyrnu frá unga aldri og þótti góður knattspyrnumaður. Keppti  hann í þeirri grein,  árum saman,  fyrir hönd ungmennafélagsins Eflingar í Reykjadal á héraðs- og íslandsmótum.

Glúmur var vel metinn og vinsæll af öllum þeim sem kynntust honum.  Hann var ókvæntur og barnlaus.

Glúmur lést af völdum krabbameins á Heilbrigðisstofnun Norðurlands á Húsavík 19. febrúar 2023. Útför hans fór fram frá Einarsstaðakirkju í Reykjadal í Þingeyjarsveit laugardaginn 25. febrúar 2023.

[DEFAULT]

Gamall vinur og félagi hefur kvatt þetta jarðlíf. Glúmur Haraldsson bóndi á Hólum í Reykjadal í Þingeyjarsýslu, lést á Heilbrigðisstofnun Norðurlands á Húsavík 19. febrúar s.l. eftir erfiða baráttu við krabbamein.

Glúmur var fæddur 9. maí 1953. Foreldrar hans voru Haraldur Jakobsson og Guðrún Glúmsdóttir sem voru alla ævi búendur í Hólum í Reykjadal. Haraldur var fæddur 1906 og lést árið 1996. Guðrún var fædd 1918 og lést árið 2018. Bræður Glúms eru tveir: Sverrir fæddur 1952 og Jakob fæddur 1959. Þeir búa báðir í Hólum.

Kynni okkar Glúms hófust veturinn 1968. Þá var ég í hljómsveit á Laugum með bróður hans, Sverri, og kom gjarnan við í Hólum til að fá mér þar kvöldkaffi áður en ég lagði í hann heim til Húsavíkur. Varð mér síðan fljótt tíðförult í Hóla meðan ég bjó á Húsavík. Þennan vetur var Glúmur nemandi í Héraðsskólanum á Laugum. Vorið eftir tók hann við bústörfum í Hólum en á þeim árum ráku þeir feðgar þar blandaðan búskap. Aðallega voru það kýr en einnig dálítið af sauðfé. Seinna var eingöngu rekið kúabú í Hólum. 

Glúmur var umhyggjusamur og natinn bóndi og fékk viðurkenningar frá Vinnslustöðvum á svæðinu fyrir að framleiða úrvalsmjólk. Árið 2019 hætti Glúmur búskap og hugðist fara að njóta afraksturs hálfrar aldar bústarfa sinna.

Glúmur var mörgum kostum prýddur, enda vel metinn og vinsæll af öllum er honum kynntust. Þegar ég hugsa til baka um okkar samverustundir í gegnum árin kemur svo ótalmargt upp í hugann. 

Glúmur var léttur í lund og mikill húmoristi og komu tilsvör hans alveg fyrirhafnarlaust og án umhugsunar. Mig langar að nefna hér tvö dæmi þessu til staðfestingar:

Að loknum löngum vinnudegi, eitt sumarið í Hólum, var sest við kvöldfréttirnar í Ríkissjónvarpinu. Síðan tóku við veðurfréttir og fljótlega að þeim loknum sofnaði Glúmur og vaknaði ekki fyrr en sjónvarpsþulan bauð áhorfendum góða nótt. Þá var farið í kvöldkaffi í eldhúsinu. Strax að því loknu sagði Glúmur og glotti í kampinn: Ætli sé ekki réttast að fara að leggja sig, maður hefur sofið svo lítið í kvöld!

Við Glúmur fórum eitt sinn í hringferð um landið. Héldum við af stað frá Hólum, áleiðis austur á bóginn. Í farangursgeymslu græna Ford Fairmontsins hans Glúms voru  hlutir eins og:  appelsínugula tjaldið, svefnpokarnir, vindsængurnar, prímusinn, potturinn og hitt og þetta smálegt. Þar voru líka niðursuðudósir með fiskibollum frá Ora og saxbauti í lauksósu frá KEA. Ekki má heldur gleyma súpum frá Maggi og Vilko.  Í ferðinni reyndum við að elda ef veður leyfði, annars mátti alltaf koma við í einhverri sjoppunni þegar hungur svarf að ferðalöngunum. Man glöggt að á leið okkar frá Fáskrúðsfirði til Stöðvarfjarðar ókum við fram hjá vita sem mér fannst undarlega lítill og hafði orð á þessu við ferðafélaga minn sem sat undir stýri, eins og oftast á þessu ferðalagi okkar. Hann gaut augum til vinstri og sagði svo: Kannske er þetta hálfviti !!

Glúmur hafði mikla ástríðu fyrir fótbolta. Hann lék knattspyrnu frá unga aldri og keppti lengi í knattspyrnu fyrir Ungmennafélagið Eflingu í Reykjadal. Tók hann þátt í mörgum knattspyrnuleikjum  víða um land undir merkjum þess félags. Hluti af ástríðunni var einnig að horfa á leiki, ekki bara í sjónvarpi heldur líka að fara á völlinn.  Á sumrin ók hann stundum til Akureyrar til að horfa þar á leiki í efstu deild íslandsmóts karla í knattspyrnu. Ég var svo heppinn að komast í nokkrar svona ferðir. Var þá farið á leiki sem voru á Akureyrarvelli. Þar sátum við gjarnan í stúkunni og fylgdust með leiknum og æstum áhangendum beggja liða. Eftir leik var ávallt komið við í einhverri sjoppunni og keypt ein með öllu og appelsín eða annað ropvatn. Kannske stundum ís eða sjeik. Þetta var mikil og góð skemmtun og ekki spillti félagsskapurinn.

Nokkur sumur heimsótti Glúmur mig hingað til Reykjavíkur. Var þá tímasetningin oft miðuð við að ná í ferðinni a.m.k. einum landsleik á Laugardalsvelli.  Man sérstaklega eftir einum slíkum í endaðan maí árið 1985. Þá áttust þar við lið Íslands og Skotlands í undankeppni H.M. Leikurinn var gríðarlega spennandi en Skotarnir unnu þarna heppnissigur 1-0. Við sátum nálægt miðju í stóru stúkunni, en Glúmur bauð alltaf í hana á landsleiki. Ekki spillti fyrir að nokkru neðar til hægri sat söngvarinn Rod Stewart ásamt fylgdarliði. Hann er víst mikill knattspyrnuáhugamaður og fylgist vel með sínum mönnum í skoska landsliðinu.

Svo voru frídagar okkar einnig notaðir til að skreppa í ferðir um nágrannabyggðir, ekki síst sunnlenskar sveitir. Sumar þessar ferðir eru ennþá nokkuð skýrar í minningunni. Langar mig þar að nefna heimsókn okkar í Skóga undir Eyjafjöllum.

Þar tók á móti okkur safnstjórinn Þórður Tómasson, settist hann við gamla fótstigna orgelið í forstofuherberginu og spilaði og söng eitt lag. Gekk síðan með okkur nokkurn spöl og sagði okkur sögu sýningargripanna. Þegar við komum aftur í forstofuna á leiðinni út, eftir að hafa hringgengið safnahúsið,  var Þórður komin með nýja gesti og spilaði og söng fyrir þá, sama lagið.

Auðvitað þurfti að skoða Skógafoss í leiðinni. Þar skokkaði Glúmur léttfættur upp slóðina í brekkunni við hlið fossins. Ég hjassaðist upp með mörgum hvíldum en náði þó upp á brúnina að lokum. Held að vini mínum hafi verið nokkuð brugðið við þessar aðfarir mínar. Að þessu gátum við þó báðir hlegið daginn eftir. 

Nú er Glúmur kominn heim í Sumarlandið þangað sem leið allra liggur þegar tími okkar er kominn. Mér er efst í huga þakklæti og gleði yfir því að hafa fengið að kynnast slíkum drengskaparmanni og gleðigjafa sem Glúmur Haraldsson sannarlega var. Blessuð sé minning hans.

Öllu hans fólki sendi ég innilegar samúðarkveðjur mínar og fólksins míns.

Minningarsíður

Nýleg andlát

Útfarir

Hlaðvarp

Þjónustusíða

Fræðsluefni

Glúmur Haraldsson

Andlátstilkynning

Útför

Aðstandendur

Glúmur Haraldsson - Kveðjuorð