Ástkær eiginkona, móðir, tengdamóðir og  amma lést í faðmi fjölskyldunnar 1. september.

Útför Auðar fer fram í Fella- og Hólakirkju,  12. september 2024, klukkan 13:00.

Þökkum auðsýnda samúð og vinarhug og viljum koma sérstökum þökkum til starfsfólks Heru líknarþjónustu Landsspítalans. 

Auður Jóhannesdóttir fæddist í Reykjavík 9. júní 1947. Hún lést á heimili sínu í faðmi fjölskyldunnar eftir erfið veikindi hinn 1. september 2024.

Auður var dóttir hjónanna Jóhannesar Guðnasonar eldavélasmiðs, f. 1921, d. 1990, og Aldísar Jónu Ásmundsdóttur húsmóður, f. 1922, d. 2008, en þau bjuggu á Hverfisgötu 58. Jói og Jóna áttu líka Sigríði Svanhildi, f. 1943, Ásmund, f. 1945, Guðna Albert, f. 1951, d. 2023 og Arnbjörn f. 1958.

Auður giftist Haraldi Lárussyni húsasmíðameistara, f. 23. október 1946, hinn 4. desember 1971. Foreldrar hans voru Lárus Rögnvaldsson, rafvirki og rafstöðvarstjóri, f. 1904, d. 1956, og Ásta Halldóra Gestsdóttir húsmóðir, f. 1910, d. 1991. Börn Auðar og Halla eru:  Ásta Sóley, f. 1972; Lárus Rögnvaldur, f. 1977, kvæntur Hildi Björgvinsdóttur, f. 1983 og eru synir þeirra Þórður Bjarki, f. 2013 og Rögnvaldur, f. 2015; Aldís Jóna, f. 1985, kvænt Gróu Rán Birgisdóttur, f. 1990. Sonur þeirra er Birgir Aðalsteinn, f. 2013.

Auður lauk gagnfræðaprófi  frá Lindargötuskólanum vorið 1964 og starfaði að því loknu á smurbrauðsstofunni Brauðborg við Grettisgötu. Sumarið 1965 hóf hún störf í innheimtudeild Útvegsbankans og starfaði þar og í Íslandsbanka uns hún fór á eftirlaun 2007.

[DEFAULT]

Í dag fylgjum við elsku tengdamóður minni síðasta spölinn. Hún Auður var einstök kona. Hjartahlý og hláturmild. Með svo góða nærveru að mér leið alltaf vel í návist hennar.

Auður tók svo innilega vel á móti okkur Birgi þegar við bættumst við Trönuhólafjölskylduna. Um leið varð Birgir Aðalsteinn eitt af hennar barnabörnum, það var aldrei neinn vafi á því. Við vorum ekki búin að vera lengi í fjölskyldunni þegar mynd af honum var kominn í ramma við hlið hinna barnabarnanna. Enda frá fyrstu stundu kallaði Birgir þau hjónin afi Halli og amma Auður.

Samverustundir með Auði voru aldrei leiðinlegar. Við sátum oft í eldhúsinu með henni að tala um allt milli himins og jarðar og hlæja saman af alls konar skemmtilegum sögum. Hún Auður var með svo smitandi hlátur að það var aldrei neitt annað hægt en að hlæja með. Þessar stundir eru eitt af því dýrmætasta sem ég á með henni og jafnframt eitt af því sem ég mun sakna hvað mest.

Við Auður áttum það sameiginlegt að elska bækur. Ég hugsa með hlýju til allra þeirra samræðna um bækur sem við áttum. Það voru ófá skiptin þegar ég var í Trönuhólum, að Auður kom til mín með stafla af bókum til að lána mér. Hún gat eftir minni sagt mér frá þeim öllum og tók ég glöð við þeim. Hins vegar þegar ég reyndi að launa henni greiðan með því að lána henni bækur frá mér, að þá var hún oftast búin að lesa þær allar. Þessi sameiginlega ást á bókum er mér mjög kær. Ég veit nú að í hvert skipti sem ég tek mér bók í hönd, þá verður mér hugsað til hennar með hlýju og söknuði.

Elsku Auður, ég er ekki alveg búin að átta mig á því að þú sért farin. Missir er mikil og sorgin djúp. Ég harma að hafa ekki fengið lengri tíma með þér en á sama tíma er ég óendalega þakklát fyrir þær stundir sem við áttum saman.

Hvíl í friði elsku tengdamamma, ég veit þú vakir yfir okkur með sömu hlýju og þú sýndir okkur í lifanda lífi. Ég mun alltaf sakna þín.

Kær vinkona okkar, Auður er horfin á braut. Við hittumst litli hópurinn okkar í  byrjun maí  á þessu ári og þá var hún að bíða eftir niðurstöðum frá lækni. Á örfáum vikum hallaði fljótt undan fæti og nú er Auður vinkona okkar öll.

Sex vinkonur hafa haldið saman og hittst reglulega  hátt í sjötíu ár.  Í 1. bekk í gagnfræðaskóla tók félagsskapurinn á sig mynd og við stofnuðum saumaklúbb sem hittist reglulega heima hjá hver annarri í öll þessi ár. Síðustu árin komnar  á eftirlaun vorum við reyndar farnar að gera vel við okkur og hittast á veitingahúsum og oft á miðjum dögum.

Auður er 3ja í hópnum sem hverfur yfir móðuna miklu . Inga var sú fyrsta en hún dó 2005, síðan var það Maja sem dó 2022 og nú er það Auður. Við þrjár sem eftir erum finnum sárt til þess hversu lítill hópurinn okkar er orðinn.

Vináttan hefur verið okkur mjög dýrmæt í öll þessi ár. Þó hver og ein eignaðist maka og stækkandi fjölskyldur héldum við nánast alltaf þeim sið að hittast reglulega. Aldrei man ég eftir að ágreiningur eða missætti ætti sér stað. Kannski var það af því að við náðum svo vel saman á erfiðu unglingsárunum þegar fullur trúnaður ríkti og við studdum alltaf hver aðra í ævintýrunum og stóðum þétt saman.

Á þessum tíma, sjöunda áratugnum var oft í viku hægt að fara á böll víðs vegar í bænum, það var Lídó og Breiðfirðingabúð og skólaböll. Alltaf byrjuðum við á hitting heima hjá Ingu vinkonu á Njarðargötunni. Stóra systir hennar Helga rak hárgreiðslustofu í risinu þar sem stórfjölskyldan bjó og eftir lokun á laugardögum fengum við  að eiga staðinn. Þar var greitt og túberað og málað og maskað. Þessi samvera fór samt þverrandi eftir því sem ein af annarri gekk út. En við héldum samt þeim vana að hittast reglulega í öll þessi ár. Síðustu árin höfum skemmt okkur vel yfir að rifja upp unglingabrekin okkar og skemmtisögur frá þessum tíma.

Auður var einstaklega friðelskandi og fjölskylduvæn kona. Sinnti sínu heimili og fjölskyldu af mikilli natni. Einnig var hún mjög umhyggjusöm gagnvart stórfjölskyldu sinni og stórum vinkvennahópi.  Eftir að barnabörnin komu til sögunnar var gaman að spyrja frétta af drengjunum, þá ljómaði Auður upp og sagði okkur allt það nýjasta sem var að frétta af þeim. Það var mjög augljóst að þeir allir stóðu hennar hjarta nærri.

Við söknum Auðar nú þegar og erum mjög þakklátar að hafa átt hana að vini. 

Við sendum samúðarkveðjur vegan fráfalls Auðar til Halla, barna þeirra, tengdabarna, alls hennar fólks og ekki síst drengjanna sem við vitum að eiga eftir að sakna ömmu sinnar

Kveðjur frá æskuvinkonum: Ása Kristín, Guðfinna og Kristrún

Minningarsíður

Nýleg andlát

Útfarir

Hlaðvarp

Þjónustusíða

Fræðsluefni

Auður Jóhannesdóttir

Andlátstilkynning

Útför

Aðstandendur

Þakkir

Elsku Auður

Auður Jóhannesdóttir-Minning